สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากร ก็ทรงพระสโมสรโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ สมควร
แล้วที่ควรวิสัชนาในกาลบัดนี้
ทวัตติงสมหาปุริสลักขณปัญหา คำรบ 3 จบเท่านี้

พรหมจารีปัญหา ที่ 4

สมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดี มีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต
นาคเสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้มีญาณปรีชา สมเด็จพระมหากรุณาเจ้านี้ เป็นพรหมจารีหรือพระ
ผู้เป็นเจ้า
พระนาคเสนถวายพระพรว่า มหาราช ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร สมเด็จ
พระมหากรุณาเป็นพรหมจารี
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน ข้า
แต่พระนาคเสนผู้ปรีชา องค์สมเด็จพระมหากรุณาซิเป็นพรหมจารีแล้ว จะเป็นศิษย์แห่งพรหม
ดอกกระมัง โยมยังกังขาอยู่ พระผู้เป็นเจ้าจงวิสัชนาให้แจ้งก่อน
พระนาคเสนถวายพระพรว่า พระราชสมภารเจ้า ยังมีช้างอยู่ตัวหนึ่งเป็นใหญ่กว่าช้าง
ทั้งหลายเหล่านั้นสิ้น พระราชาสมภารได้ยินเขาว่าบ้างหรือหามิได้เล่า
พระเจ้ากรุงมิลินท์ตรัสว่า โยมได้ยินอยู่ พระผู้เป็นเจ้า
พระนาคเสนจึงถามอีกเล่าว่า ช้างกระทำโกญจนาทเหมือนนกหัสดีลิงค์หรือ ขอ
ถวายพระพร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากรตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าผู้มี
ปรีชาญาณ พระนาช้างนั้นกระทำโกญจนาทอย่างยกหัสดีลิงค์
พระนาคเสนจึงถามพระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นธรณีว่า ช้างนั้นร้องโกญจนาทเหมือนนก
หัสดีลิงค์แล้ว ก็ช้างตัวนี้เป็นศิษย์นกหัสดีลิงค์ดอกกระมัง น่ะบพิตรพระราชสมภาร
พระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสแก้ว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า ช้างนั้น
เล่า จะได้เป็นศิษย์นกหัสดีลิงค์นั้นหามิได้